Διαβάζοντας το σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ θεωρώ πως υπάρχει μια παρανόηση ως προς το ρόλο που θα μπορούσε να παίξει το ιντερνετ στο σχολείο και γενικότερα στη σχολική ζωή των μαθητών μας. Ασφαλώς και δεν μπορεί να αντικαταστήσει το δάσκαλο και δεν κατανοώ τα ανάλογα ερωτήματα, ασφαλώς και δεν μπορεί από μόνο του να καταστήσει τους χρήστες του κριτικούς αναγνώστες της πραγματικότητας. Όπως και κάθε μέσο επαφίεται στον τρόπο χρήσης του, στον τρόπο αξιοποίησής του από το σχολείο, τους μαθητές, τους γονείς τους. Με τον ίδιο τρόπο θα απαντούσαμε για τα σχολικά βιβλία, τα «λυσάρια», την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όλα μπορούν να ωφελήσουν και όλα μπορούν να βλάψουν.
Επομένως η ουσία κρύβεται πίσω από τον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και τους στόχους του.Αν πραγματικά επιθυμούμε ένα δημιουργικό σχολέιο το οποίο να προσφέρει ουσιαστική παιδεία, δημιουργώντας και κτίζοντας, αποδομώντας και συνθέτοντας, καθιστώντας ικανούς τους αποφοίτους του να στέκονται με σιγουριά στα πόδια τους διεκδικώντας και συνδιαμορφώνοντας έναν καλύτερο κόσμο, τότε εντάσσουμε τις Νέες τεχνολογίες οργανικά σε ένα καινούργιο, σύγχρονο, ελκυστικό, αντίστοιχο με τις απαιτήσεις των καιρών σχολείο.
Δεν έχει νόημα να μιλούμε για τα ωφέλη και τις ζημίες από τη χρήση του διαδικτύου, όταν εκπαιδευτικοί και μαθητές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν καθημερινά τις ελλείψεις σε αυτονόητες για όλες τις εξελιγμένες χώρες εκπαιδευτικές υποδομές.
Όταν τα σχολεία μας, τα περισσότερα από την δεκαετία του ’60 κατασκευαστικά ή αισθητικά και λειτουργικά, φέρνουν περισσότερο σε φυλακές παρά σε εκπαιδευτικούς χώρους, χωρίς αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, χωρίς γυμναστήρια, χωρίς προαύλειο χώρο, χωρίς πραγματικές βιβλιοθήκες, χωρίς στο τέλος τέλος πραγματική σχολική ζωή,τότε ειλικρινά η συζήτηση για το διαδίκτυο μου φαίνεται όχι μόνο ανούσια, αλλά πολύ περισσότερο αποπροσανατολιστική.